Rowan van Oord reed voor de eerste keer podium en Pepijn van Elzakker verstevigde zijn eerste positie in het algemeen klassement
Zaterdag 3 december was er weer een wedstrijd in de wintercompetitie. Aan de wedstrijdreeks mag je meedoen met een mountainbike of veldrijfiets.
Samen met mijn broer Lars (9 jaar) en zusje Milou (6 jaar) ben ik het wedstrijdparkoers gaan verkennen. De lastige klimmetjes en spannende afdalingen hebben we samen bekeken en geprobeerd.
Als eerst mocht Milou starten in haar categorie. Ook Lauren en Isis waren gestart bij deze meiden. Milou werd vierde, Isis zat er net achter (vijfde) en Lauren werd na een buiteling als zesde meisje geklasseerd. Gijs, Boris en Milan streden bij de jongens voor de prijzen mee. Boris werd knap vierde, Gijs elfde en Milan reed foutloos naar een 29e plaats.
Daarna gingen Lars, Sepp, Sem en Victor van start en die lieten zich goed zien op het zware en technische parkoers. Deze categorie mocht al op het grotere parkoers de wedstrijd rijden. Hier was nog meer conditie en vaardigheid voor nodig om met de voorste rijders mee te kunnen. Onze jongens deden het super goed en Sepp eindigde zelfs bij de top tien. Victor 21e, Sem 27e en Lars die voor het eerst mee reed en zonder fietstraining vooraf op dit technische parkoers toch 33e is geworden, deden het bovenverwachting. Met deze groep ‘eerstejaars’ rijders in de middenmoot eindigen, belooft wat voor het komende seizoen.
Daarna was mijn categorie aan de beurt. Bij de start mocht ik op de tweede startrij opstellen. Dat is mooi, want het starten gaat mij altijd goed af. Bij het startsein klikte ik gelijk goed in mijn pedaal en reed bij de eerste bocht al zevende. Het dringen in de bocht pakte ook goed uit. Als vijfde kon ik de stadswal op rijden. De dit jaar nog niet verslagen leider in het klassement probeerde gelijk bij ons weg te rijden. Met vijf andere bikers probeerden we hem bij te houden. Ik probeerde geen rem- en stuurfouten te maken, want elke meter die je verspeelt wordt in deze categorie gelijk ingevuld door de rijder achter je. Concentreren dus! Tijdens de wedstrijd kwam ik steeds verder naar voren en reed op een gegeven moment zelfs tweede. Dat was voor mij helemaal nieuw en ik vond het wel spannend. Misschien rijd ik vandaag wel voor de allereerste keer op het podium. Iedereen van de club stond mij aan te moedigen en ik dacht alleen maar: concentreren, geen foutjes maken en hard trappen natuurlijk. Er kwam een cyclocrosser voorbij, die leek voordeel te hebben op dit parkoers. Ik bleef hem volgen, maar moest hem laten gaan. De rijder achter mij was een goede coureur. Gelukkig zat hij met nog een ronde te rijden een paar meter achter mij. Ik hoefde niet om te kijken, want ik hoorde wanneer hij schakelde en remde. Hij kwam steeds dichterbij en ik zat helemaal stuk. De ouders en trainers van onze club riepen allemaal, maar ik hoorde niets meer en dacht alleen aan het podium. Die laatste rechte grasstrook voor de finish leek in de laatste ronde wel drie keer zolang als eerst. Maar gelukkig reed ik nog hard genoeg en werd door de speaker als de nummer 3 geklasseerd.
Wat ben ik blij! Later werd de huldiging in een mooi gebouw in de vestingstad gehouden. Daar mocht ik op een geïmproviseerd podium naast de nummer 1 en 2 plaats nemen. Applaus en een chocoladeletter zijn voor mij. Mijn dag kon niet meer stuk. Wat is fietsen toch leuk.
In de D-klasse was het weer ongelooflijk spannend in de kopgroep van drie man, maar Pepijn wist in de eindsprint als eerste te finishen. Bart reed de wedstrijd van z’n leven en kwam als tiende over de streep. Jeremy en Sem hadden ook heel goed hun best gedaan. Ze kwamen als elfde en achttiende over de meet.
Geschreven door:
Rowan van Oord
Uitslag en klassement
