Hieronder een verslag van het trainingskamp 2020 van onze ZeroGas-De Jonge Renner junioren. Het verslag is geschreven door Nino de Jong en Sven Mulder.
1e dag: 3 uur lead-outs
2e dag: 4 uur klimtijdrit + teambuilding en ontgroening
3e dag: hersteldag
4e dag: Vo2max blokken 3 uur + middagrit voor de “die hards”
5e dag: 4 uur met 2 series bridge the gap 15 min
6e dag: 4 uur toeren.
Op het vliegveld in Rotterdam aangekomen was het iedereen bij elkaar halen en voorbereiden op de reis. De sfeer zat er goed in. De vlucht verliep goed, de mannen hadden er zin in, dat was te merken. Na een relatief korte vlucht en busreis kwamen we aan bij het hotel in Coma-Ruga. Na even wachten kregen de jongens de pasjes van de kamers en het broodnodige water. De jongens kregen even tijd om hun spullen een plekje te geven en de beste bedden te bemachtigen, daarna was het tijd voor lunch. Het avontuur kon beginnen.
Dag 1:
De eerste echte dag van het trainingskamp was aangebroken. Het was de dag van de lead-out training. De dag begon met core en stretching. Daarna was het tijd voor het echte werk op de weg. De training was een mooie rit van drie uur met als de kern de lead-outs, het was natuurlijk nog wel even wennen voor de jongens om te klimmen. Na de bespreking was er een groot moment; “de grote loting van de strijd om de cup met de grote oren”. Het grote FIFA-toernooi kon van start gaan. Na de loting met een lach en een traan afgesloten te hebben, was het tijd voor het diner.
Dag 2:
Ook vandaag trapten we de dag af met core en stretching, alleen was er deze keer iets anders wat de rest van de week zou volgen; de core en stretching training was in twee groepen verdeeld, zodat iedereen op zijn eigen niveau kon trainen. Na de core en stretching was het tijd voor de training op de weg. De renners vertrokken op duurtempo richting de welbekende “klimtijdrit”. Daar aangekomen begonnen we met een verkenningsrondje. Na jasjes aangetrokken te hebben vertrokken renners terug naar beneden, waar de jongens om de halve minuut een voor een de klimtijdrit zo snel mogelijk moesten klaren. Ze hebben hun uiterste best gedaan en met naar zuurstof snakkende benen de klimtijdrit afgesloten. Op de weg terug konden ze die inspanning nog voelen in de benen, onder andere een teken dat ze goed hun best hadden gedaan.
In de avond was het tijd voor de teambuilding oefeningen gemaakt door Nino de Jong en Sven Mulder. Ook de ontgroening voor de nieuwe renners werd besproken, ook bedacht door Nino en Sven. De nieuwe renners moesten ieder één gehele training een groene trui en een groene helm dragen. De renners stemden in. Het was een gezellige afsluiting van de dag.
Dag 3:
Deze dag werd als hersteldag benut na de zware inspanningen van afgelopen dagen. De renners reden de bekende “koffierit” over de boulevard, waarbij ook nog even een stop werd gemaakt om iets te drinken. De rest van de dag konden de renners goed hun rust pakken.
Dag 4:
De eerste van het drieluik. In de ochtend drie uur met vo2max blokken (4x4min) en in de middag nog twee uur voor de die-hards, zware kost. Met 13 man vertrokken we naar “de 10%-klim”. In lekker duurtempo reden we naar de klim. Een uit de grond gestampte doodlopende weg verscheen aan de horizon. Asfalt dat lauter werd gebruikt door een bewoner en elk jaar een stuk of vijftien gekken, die op wat staal met twee wielen naar boven jakkerden.
Aangekomen bij de voet snel de beenstukken en jasjes uitgedaan, na wat getreuzel was dan toch iedereen vertrokken. Vier pijnlijke minuten omhoog, dan vier minuten rust. De blokken verliepen vlekkeloos. Ook het fotografeertalent van Daan kwam die dag bovendrijven. Misschien deed hij nog wel meer zijn best voor de mooiste foto’s dan wij voor de blokken.
Dan snel douchen, eten, beetje rusten en dan weer door. Het klassiek rondje stuwmeer stond op het programma. Met een half ondergaande zon en een strakblauwe lucht, met afstand de mooiste rit van de week. Zeven man gingen van start. Gemoedstoestand van de groep: gemoedelijk en relaxed. Het eerste half uur verliep hectisch, veel obstakels op de weg. Maar eenmaal het stuwmeer opgedraaid was het, het allemaal waard. Langzaamaan bereikten we de top van het stuwmeer. Met een lekker tempo was het vooral samen genieten van het moment, het mooie weer en de omgeving.
Na de afdaling sloegen we een verkeerd pad in, à la strade bianche. Zo’n vijf minuten reden we door het grind in de hoop weer een asfaltweg tegen te komen, het werd keren. De renners en de begeleiding hadden er wel lol in. Na nog 45 minuten door te hebben gereden over de Spaanse wegen kwamen we weer aan in het hotel. Een geslaagde dag en misschien wel de mooiste rit van de week.
Dag 5:
De dag van de ‘bridge the gap’ training. Twee keer vijftien minuten lang de berg opknallen die vorig jaar als klimtijdrit werd gebruikt. De renners moesten zich opdelen in twee groepen. De voorste groep zat in het wiel van de ploegleider, Daan Meijers, die heel de klim een constant tempo reed. De renners in de achterste groep moesten proberen op zes seconden afstand te blijven van de voorste groep. De renner op kop van de achterste groep moest op toeter signaal van de volgwagen het gat dichtrijden en aansluiten bij de voorste groep. Daarvoor in de plaats liet de renner in het laatste wiel van de voorste groep zich afzakken om bij de achterste groep aan de sluiten.
Na die inspanning konden renners, die zich minder fit voelden ervoor kiezen of ze terug naar het hotel wilden rijden en er een kortere training van maakten. De renners die zich fit voelden konden de gehele training uitrijden en reden een mooie training van 4 uur.
Dag 6:
De slechtste dag van de week, er stond 4,5 uur op planning. Al een dag lang hielden we de weersvoorspellingen in de gaten, het zag er slecht uit. We vertrokken met goede moed. Het eerste half uur regende het licht. Daarna bleef het droog. Na een uur kregen we uit de volgwagen te horen, dat de elite-beloften al terug waren in het hotel, ze waren de verkeerde kant opgereden. Iedereen, die voorheen wat ziekjes waren, reden weer op niveau mee. Uiteindelijk hebben we toch nog vier uur op een mooi tempo kunnen afronden, met onderweg nog wat bordjes sprints, die onderling werden uitgevochten. En zo kwam ons trainingskamp in de heuvels van het mooie Spanje ten einde.
Doelen werden gesteld voor komend seizoen, de puntjes werden op de “i” gezet, er werd een hecht team gevormd en al met al hebben we heel veel lol gehad.
