Zondag 14 april was een speciale dag voor Hidde van Veenendaal. Hij won namelijk in het shirt van de Nederlandse selectie Parijs-Roubaix voor junioren. Hij deed dat op dezelfde vélodrome waar een paar uur later Philippe Gilbert, Nils Politt versloeg in een sprint á deux!
De prachtige foto’s bij dit verslag zijn van Katrien Quartier.
Hieronder een verslag van een gesprekje met Hidde over deze bijzondere dag:
Hoe heb je de dag van Parijs-Roubaix beleefd? Hoe verliep de voorbereiding?
Ik was wel natuurlijk zenuwachtig voor de start, maar ik had ook zelfvertrouwen, omdat ik wist dat ik er hard voor getraind had en dat ik er dus alles aan had gedaan om zo goed mogelijk aan de start te verschijnen. De voorbereiding liep ook erg goed. Ik heb gewoon altijd mijn trainingen kunnen doen die ik wilde doen.
De koers zelf? Kun je vertellen hoe de koers verliep?
In de beginfase van de wedstrijd waren er vrij veel valpartijen. Ik viel gelukkig niet, maar zat wel een keer achter een vrij grote val en als dan het peloton gewoon 45/50 km per uur blijft rijden is het toch niet zo makkelijk om terug te komen. Uiteindelijk ben ik met drie andere jongens naar het peloton kunnen rijden en de rest hebben we nooit meer terug gezien. Op dat moment had ik al redelijk wat krachten moeten verspillen om terug te komen in het peloton. Na 27 kilometer kwam de eerste kasseienstrook, die ging erg goed en voelde daar al dat de benen heel goed waren.
Na die strook waren er nog circa 50 renners over van het peloton. Zo hebben we lang rond gereden en losten er steeds wat renners uit de groep. Voor het opdraaien van de kasseien van Mons-en-Pévèle viel er een Amerikaan tegen mij aan. Daardoor zaten onze fietsen aan elkaar vast. Toen we eenmaal los waren, stapte ik weer op, alleen zag ik dat mijn ketting eraf lag. Ik lag al een behoorlijk stuk achter op de groep waarin ik eerst zat.
Ik heb vervolgens hard rijden om weer terug te keren. Eenmaal terug vooraan, demarreerde ik meteen, omdat ik me zo goed voelde. Na acht kilometer alleen te hebben gereden, kwam er een Fransman bij mij aansluiten en zo zijn we samen naar een Amerikaan toe gereden die een voorsprong had van anderhalve minuut.
Vlak voor de laatste echte kasseienstrook te Hem, kwamen we aansluiten bij die Amerikaan. Op die kasseien trok ik nog een keer flink door en moest de Amerikaan direct lossen en ook de Fransman zat op een gat. Uiteindelijk kwam de Fransman weer naar me toe gereden en zijn we samen de vélodrome in Roubaix opgereden. De Fransman was erg nerveus en ging al op 300 meter voor de streep aan. Ik voelde dat ik makkelijk met hem mee kon en zo kon ik er nog vrij makkelijk overheen komen en de koers winnen.
Hoe is het om zo’n grote koers te rijden met het nationale team?
Om deze koers te rijden is natuurlijk al super vet met al die mensen langs het parcours en omdat je ook over dezelfde kasseienstroken rijdt als de profs en dan ook nog is met het nationale team is natuurlijk super gaaf!
Wat kwam er op je af na de koers? Wat heeft je verbaasd aan aandacht?
Na de koers kon ik het nauwelijks geloven en moest ik meteen al heel veel interviews afleggen. En ook nu nog krijg ik heel veel felicitaties en leuke berichten.
Je mooiste overwinning? Mooier dan NK Nieuwelingen?
Dit is natuurlijk veruit mijn mooiste overwinning. Het Nederlands kampioenschap winnen bij de nieuwelingen is natuurlijk ook super leuk, maar dit is nog wel even heel iets anders.
Nu verder? Wat zijn je doelen voor 2019 na dit hoogtepunt?
Mijn verdere doelen nu voor het seizoen is proberen een meerdaagse te winnen en andere grote wedstrijden. Ik hoop ook te mogen starten op het WK en daar dan ook goed te rijden.
Hidde bedankt voor dit leuke interview en op naar meer mooie resultaten! Alle info en uitslag van de koers staat hier!
