Omloop Hil en Moer een wedstrijd voor nieuwelingen met een te verrijden afstand van 81,6 kilometer in de gemeente Kaatsheuvel.
De naam van de koers is een mooie naam Omloop van Hil en Moer, genoemd naar de gronden waarover de koers zich uitstrekt.
Druiliger regenachtig was het zondagochtend, niet bepaald fraai koersweer, de organisatie en deelnemers zullen verast zijn door de regen, maar wielrennen is een sport die met regen en wind geen rekening houdt.
Een prima parcours was uitgezet door de organisatie.
Zou er voldoende wind zijn geweest deze zondag, dan was het spel met de wind door de renners overal mogelijk geweest, een open parcours.
Dus geen waaiervorming vandaag.
Wel was de finish straat door de aanwezigheid van gladde klinkers door de regen spekglad.
Wij, mijn vrouw en ik bemerkten bij het fietsen van de omloop om halftien s ’morgens al, dat de wedstrijdorganisatie het aspect: veiligheid voor de renners hoog op de agenda had staan!
Een compliment aan de organisatie moet zeker gegeven worden!
Aan de start voor de Omloop van Hil en Moer stonden de renners van de JEGG-formatie in de klasse nieuwelingen met de volgende namen aan de start: Lars, Bob, Aaron, Ties, Pieter en Loek.
Een drukte van jewelste met veel renners aan de start, het verzet opmeten waarmee gekoerst wordt, jasjes nog aan en uit, nog even een nerveus plasje, een begeleider die zijn poulain nog even wat komt influisteren, kortom altijd een bijzondere gezellige drukte.
Knalhard uit het vertrek gaat het bij de nieuwelingen, de koersjury waarschuwde pal voor het vertrek nog voor de eerste bocht in het parcours dat de bocht er spiegelglad bijlag.
Lars was het, die meteen al op de vernoemde bocht onderuit schoof, de volgende bocht was het Loek die na een valpartij voor hem bruusk in de remmen moest, en daarbij willens of niet ten val kwam.
Van ploegleider in de wedstrijd Cas, heb ik vernomen dat elke renner van zijn ploeg de JEGG-formatie, minstens een keer gevallen is.
Behalve Aaron, Aaron reed een solide koers, vanachteren heb ik hem niet gezien, een prima wedstrijd van Aaron.
Punaises op de weg is een fenomeen dat gelukkig in de koers niet vaak voorkomt, maar nu schijnt een ander ongemak als hoogst irritant de kop op te steken: niet de prik van een punaise door een race-band, nee, nu de prik van een hoornaar indelen waar de coureur niet zijn race tenue heeft zitten.
De Europese hoornaar is een grote wesp die in Europa altijd geleefd heeft, en nu aan een opmars bezig is wat aantallen betreft.
Een steek van de hoornaar in een mens wordt door iedereen anders ervaren. De een merkt alleen wat pijn de ander heeft een reactie op de steek.
De Aziatische hoornaar is een invasieve exoot, die in Nederland in aantallen toeneemt. Dat woord: ’invasieve exoot, ’betekent dat de wesp hier in het verleden niet voorkwam, hij is vanzelf naar hier gekomen.
De steek van een Aziatische hoornaar is gevoeliger, en geeft dikwijls een reactie bij de gestoken persoon.
De angel, waar hij mee steekt is 9 mm lang.
Van Cas heb ik gehoord dat Lars mogelijk een angel toegediend kreeg onderweg in de koers, en wel een met een lengte van 9 mm!
Gijs Schonevelde, de nieuwelingen kampioen heb ik bestudeert van hoe hij de vloeiend, solo toen, lopende bocht voor de finish aan pakte, op de spekgladde natte klinkertjes.
Uiterst links van de weg aanrijden, dan goed in rechte lijn inspireren, dan geleidelijk naar rechts keren, alles in vloeiende lijn, zonder correctie. De gehele oppervlakte van de bocht gebruikend.
‘‘Hard ging ie’’ de Nederlandse kampioen door de bocht die de ‘De Roei’ heet .
Een mooie koers van de nieuwelingen gezien, en ook een smetteloze organisatie van de koers.
Met groet van Peter Graafmans.
‘De Hoornaar en De Roei’, door Peter Graafmans
